ﻇﺮﺍﻓﺖ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﻓﻘﻴﺮ

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ﻋﻠﺎﻣﻪ ﺗﻬﺮﺍﻧﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺠﻒ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ: ﻣﻦ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺳﺒﺰﻯ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﻗﺎﺿﻰ ﻗﺪﺱ ﺳﺮﻩ ﺧﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﺎﻫﻮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣّﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻛﺎﻫﻮﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻠﺎً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻗﺎﺿﻰ ﻛﺎﻫﻮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻭﺯﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻋﺒﺎ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺪ. ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻃﻠﺒﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ: ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ! ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﻫﻮﻫﺎﻯ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻳﺪ؟ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻗﺎﺿﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ، ﺷﺨﺺ ﺑﻰ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻠﺎﻋﻮﺽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ ﻋﺰّﺕ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺎً ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺠﺎﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺴﺐ ﻫﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮﺩ.
ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻮﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﺯﻙ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﻫﻮﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‌ﻫﺎ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻛﻪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻳﺨﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺿﺮﺭ ﻧﻜﻨﺪ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻡ. (1)
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﻣَﻦْ ﺍَﻛْﺮَﻡَ ﻓَﻘﻴﺮﺍً ﻣُﺴﻠِﻤﺎً ﻟَﻘِﻰَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪَ ﻳﻮْﻡَ ﺍﻟْﻘِﻴﺎﻣَﺔِ ﻭِ ﻫُﻮَ ﻋَﻨْﻪُ ﺭﺍﺽٍ.
ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺍﺳﺖ. (2)

1)ﻣﻬﺮﺗﺎﺑﺎﻥ، ﺹ 20
2)ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ، ﺝ 72، ﺹ 38